25 آبان سال 61 همان روزی که اصفهان تعطیل بود و هر چه آدم در این شهر بود به میدان امام آمده بود؛ فرقی نمی کرد خانواده شهید باشی یا نباشی، محصل باشی یا کارمند یا اصلا جبهه رفته باشی یا نه، اصلا مگر می شد به سادگی از حجله شهدایی که در هر محله حداقل چندتایی از آن ها نصب شده بود ساده عبور کرد.

یا مگر می شد از عکس شهدایی که تا یک هفته پیش با صاحبانش خاطره داشتی و اکنون عکس اعلامیه اش روی دیوار بود، به سادگی گذشت؛ همان بچه محله هایی که از روز اول با بقیه فرق داشتند.

مگر می شد بی تفاوت بود نسبت به خانواده ای که تا دیروز منتظر فرزاندنش بود و فردایش عکس سه پسر اعلامیه روی در خانه شده تا مادری خودش کل دارایی اش را در یک روز به خاک بسپارد؛ اصفهانی بی تفاوت نیست که به سادگی از کنار همه این ها عبور کند و مگر می شود 25 آبان را اصلا فراموش کرد.

جمعیت برای تشییع شهدای عملیات محرم سر از پا نمی شناخت و گویی ملک الهی در بانگ صور دمیده بود که این گونه اصفهان به خروش آمد.

عکس های جمعیت آن سال را که نگاه می کنید، احساس می شود میدان امام برای جای دادن همه افراد آغوشش را کمی بازتر کرده بود و جمعیتی در میدان امام حاضر شد که در تاریخ کمتر مشابه آن تکرار شد؛ به گفته شاهدان آن روزها، کل میدان امام هم کفاف جمعیت مشتاق را نمی داده و مردم در خیابان های اطراف و حتی تا گلستان شهدا در تلاطم بودند.

جمعیت برای تشییع شهدای عملیات محرم سر از پا نمی شناخت و گویی ملک الهی در بانگ صور دمیده بود که این گونه اصفهان به خروش آمد؛ 370 شهید آن قدر زیاد بوده که در گلستان شهدا جایی برای تدفین این افراد وجود نداشته و به همین دلیل دو روز قبل از آمدن شهدا، مسؤولان به سراغ خانه های اطراف می روند تا اجازه دهند منازل شان تخریب و برای تدفین شهدا در اختیار قرار بگیرد.

و چه سرانجامی بهتر برای خانه ای که آخرش ویرانی است، تبدیل به مدفن شهدا شدن؛ اصفهانی ها باهوش هستند و زود معامله خانه این دنیا را با خانه آن دنیا پذیرفتند و دل از خانه هایشان کشیدند تا جا را برای آمدن لاله های پرپر شده آماده کنند.

تابوت این 370 شهید همانند کشتی روی تلاطم مردم بدرقه می شد؛ حتی 25 آبان 61 هم دلش نمی آمد که با این صحنه ها وداع کند و تمام شود، مردم که دیگر هیچ.

اگر هر اصفهانی حاضر در این مراسم هم بخواهد فقط یک خاطره غیرتکراری از این روز بگوید، جمع این خاطرات از چندین جلد کتاب هم فراتر خواهد رفت و نمی توان حق مطلب را در این چند خط گزارش ادا کرد ولی قطعا امام خمینی به خوبی این روز را درک کرده بود که همان سال فرمودند: شما در کجای دنیا می توانید جایی را مثل استان اصفهان پیدا کنید؟ همین چند روز پیش فقط در شهر اصفهان حدود 370 نفر را تشییع کردند .

و یا مقام معظم رهبری که سال ها بعد در این باره فرمودند : مردم اصفهان در یک روز 370 شهید را تشییع کردند، خم به ابرو نیاوردند، همان روز اعزام به جبهه داشتند، پشتیبانی داشتند، و ننشستند و حرکت کردند و مگر می شود 25 آبان را اصلا فراموش کرد.

آری اصفهانی ها در یک روز 370 شهید را تشییع کردند و همان روز اعزام به جبهه هم داشتند؛ اصلا مگر می شود با دو دوتا چهارتای دنیایی حساب کرد چگونه مردمی که این میزان شهادت و غم و اندوه دیده اند توان حضور در جبهه داشته باشند ولی مگر حساب جنگ 8 ساله ایران حساب دو دوتا چهارتایی است!

25 آبان همان روزی است که نباید از حافظه تاریخی این ملت پاک شود؛ 27 بهمن 97 که اصفهانی ها 27 شهید حادثه تروریستی زاهدان را با همان شکوه و هیبت تشییع کردند، تکرار همان 25 آبان بود و این روزها نباید از حافظه تاریخی مردم فراموش شود و مگر می شود 25 آبان را اصلا فراموش کرد.